Europees Parlement wil volledig circulaire economie tegen 2050

De Europese economie moet tegen 2050 volledig circulair zijn. Die ambitie heeft het Europees Parlement gisteren met ruime meerderheid omarmd met een nieuwe resolutie. De resolutie vormt het antwoord van het parlement op het actieplan dat de Commissie in maart vorig jaar presenteerde. De doelstelling wordt breed gedragen. 574 parlementsleden schaarden zich achter de tekst, 22 stemden tegen en 95 onthielden zich.

De Europarlementariërs benadrukken dat er bindende doelen voor 2030 nodig zijn op het gebied van materiaalgebruik en onze consumptie-voetafdruk. Hiermee moet de hele levenscyclus van elke productcategorie op de EU-markt worden gedekt. De leden roepen de Commissie op tot productspecifieke en/of sectorspecifieke bindende doelstellingen voor het gehalte aan gerecycleerd materiaal in producten.

2. Specifiek

Na bovenstaande algemene aanbevelingen zoomt de resolutie in op specifieke domeinen binnen de circulaire economie:

1. Duuzame producten: ecodesign versterken; veiligheid, circulaire productnormering en -certificering voorop stellen; inzetten op herstelbaarheid en consumenteninformatie; overheidsopdrachten gebruiken als hefboom; duidelijke definities en normen voor recyclage vastleggen; onderzoek en innovatie financieren; meer samenhang in het beleid creëren.
2. Elektronica en ICT: focussen op herbruikbaarheid, inzamelcapaciteit, meer ecodesign, consumenteninformatie en gecontroleerde recyclage.
3. Batterijen en voertuigen: een eerlijke, duurzame, en circulaire waardeketen voor zowel productie als afdanking, een betere recyclage binnen de EU, hergebruik stimuleren bij de verwerking van autowrakken.
4. Verpakkingen: ambitieuze beleidsdoelen en maatregelen om verpakkingsafval te verminderen, herbruikbare en beter ontworpen verpakkingen bevorderen (op een (voedsel)veilige manier), ook met name in de e-commerce; de mogelijkheden voor compatibele nationale statiegeldregelingen ondersteunen en onderzoeken.
5. Kunststoffen: aansturen op andere business modellen die duurzamere consumptie mogelijk maken, de strijd met microplastics op een omvattende manier aangaan, single use-producten zoveel mogelijk vervangen door ecologische alternatieven, biobased en biodegradeerbare materialen correct inzetten, transparantie creëren in de waardeketen en de producentenverantwoordelijkheid uitbreiden.
6. Textiel: werken aan een transparante sector, met ook extra oog voor werkomstandigheden, en gelijkaardige aanbevelingen als bij duurzame producten (punt 1).
7. Constructie en gebouwen: aandacht voor mogelijke milieuwinsten van hergebruik i.p.v. sloop van gebouwen, minimumeisen voor milieuprestaties van gebouwen, (traceerbare) streefcijfers voor hergebruik en recyclage herzien of opnemen, maatregelen voor kwalitatief hoogstaande bouwplanning, eisen stellen rond aanpasbaarheid of moduleerbaarheid aan de renovatiesector.
8. Levensmiddelen, water en nutriënten: het uitgestippelde beleid tegen o.a. voedselverlies, zoals vastgelegd in de strategie 'van boer tot bord' ontplooien, de nutriëntenkringloop in de landbouw beter sluiten, waterkringlopen veilig sluiten, de toegang tot water voor iedereen verbeteren, slim/verantwoord omgaan met bioafval en biomaterialen, strategieën voor de bio-economie en biodiversiteit uitvoeren.
9. Afval: gaan voor afvalvermindering met nieuwe streefcijfers, afvaldoelen van lidstaten opvolgen, het gebruik van recycled content stimuleren, circulaire business modellen ondersteunen, afvaltransport slim reguleren, afstappen van storten van afval en verbranding tot een minimum beperken, gescheiden afvalinzameling bevorderen, betere statistieken, industriële symbiose opschalen.
10. Haalbaar maken voor mensen, regio's en steden: oprichting van regionale circulaire knooppunten te stimuleren, aandacht voor jobs (in o.a. herstelactiviteiten) en vorming voor de CE, lokale besturen en burgers informeren.
11. Mondiaal leiderschap: schadelijke export van afval buiten de EU tegengaan, gelijke concurrentievoorwaarden creëren voor secundaire grondstoffen en circulaire oplossingen, verantwoordelijkheid opnemen voor uitstoot en afval die de EU elders in de wereld creëert door de eigen consumptie, diplomatiek leiderschap opnemen voor de CE (o.a. in handelsrelaties).